วันจันทร์ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ทำไมมีรักจึงมีทุกข์

             เมื่อมีความรักเข้ามาในชีวิต ก็อยากจะให้มีแต่สิ่งที่สวยงาม อยากให้มีแต่ความอบอุ่นและความสุขอยู่ตลอดเวลา ได้ใช้เวลาที่พิเศษร่วมกันกับคนที่เรารัก ได้ห่วงหาและอาทรณ์ซึ่งกันและกัน เป็นห่วงเป็นใยในยามที่อยู่ห่างไกล และเป็นที่ปรึกษาได้ทุกเรื่องเมื่อมีปัญหา และสามารถเป็นทุกอย่างในชีวิตของเราได้ เห็นมั้ยคะว่า คนเรามีแต่ความอยากและความต้องการ อยากได้อย่างนั้น อย่างนี้ อยากให้เป็นอย่างนั้น อย่างที่ต้องการ เมื่อเราได้สิ่งเหล่านั้นทั้งหมดแล้ว ก็จะมีความสุขมากและอยากให้มันเป็นแบบนี้ไปตลอด แต่ความเป็นจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ ความรักมักมีอุปสรรค์เสมอ มันจะไม่ให้เรามีแต่ความสุขอย่างเดียว เมื่อไหร่ที่เรามีความสุขความทุกข์มันจะหาจังหวะเข้ามาทันที ทำให้เราต้องผิดหวังเสียใจโดยที่เรายังไม่ทันตั้งตัว ไม่มีใครอยากให้ความรักของเราเป็นทุกข์ แต่ก็ไม่สามารถบังคับมันได้ การที่เราได้รักใครสักคนหนึ่งมันก็มีความสุขมากพออยู่แล้ว แต่พอเราได้รักกันไปนานๆ มันก็อาจจะมีปัญหาเกิดขึ้น พอมีปัญหาเราก็ไม่สบายใจ แล้วก็คิดมากจนเป็นทุกข์ แต่สำหรับบางคน แค่รักกันได้ไม่นานก็เป็นทุกข์ ทั้งๆที่ก็ยังมีความสุขอยู่ แต่ความทุกข์มักจะเข้ามาเคลือบแคลงทุกขณะที่เรามีความสุข แต่ทุกข์มันเข้ามาได้ไม่นาน เพราะว่ายังมีความรักที่เข้มแข็งพอที่จะสามารถเอาชนะความทุกข์เล็กๆน้อยๆเหล่านั้นได้ เช่นปรับเปลี่ยนความเข้าใจหรือทัศนะคติใหม่ ให้เรารู้จักมองโลกในแง่ดี และก็ไม่กังวลกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึงหรือสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น และไม่เก็บเอาเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจมาคิดมาก ไม่เอาอารมณ์หึงและหวงมาทำให้เราต้องเสียใจ ดูเหมือนกับว่าเราต้องคอยสู้รบปรบมือ อยู่กับทุกข์ตลอดไป ทุกข์มันจะมาไม่ว่าวิธีใดก็วิธีหนึ่งที่ทำให้ต้องเสียใจ ร้องไห้และหลั่งน้ำตา หรือต้องทะเลาะกับคนรัก ทั้งที่เราก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น บางครั้งแค่ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่ดีผุดขึ้นมาในความคิด ก็เป็นทุกข์แล้ว ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น คงจะเป็นเพราะว่า รักมากจึงหวง และห่วงมาก จนเกิดอาการระแวงขึ้นมา ถ้าต่างคนต่างเข้าใจผิดซึ่งกันและกัน หรือมีความรู้สึกน้อยใจอีกฝ่ายหนึ่งอาจจะด้วยสาเหตุใดสาเหตุหนึ่ง หรือบางครั้งก็ไม่มีสาเหตุเอาซะเลย นี่คงเป็นอารมณ์ที่สำคัญมากที่จะทำให้คนเราเลิกหรือทะเลาะกันก็ด้วยเหตุนี้ เป็นการจุดฉนวนทำให้เกิดทุกข์ขึ้นมาได้ง่าย โดยเฉพาะถ้าใครมาแย่งของๆเราอันเป็นที่รักแล้วหล่ะก็ จิตใจมันจะเร่าร้อนอยู่ไม่เป็นสุข ใจมันจะกระวนกระวาย เหมือนเอาเชื้อเพลิงมาสุมไฟให้ลุกลามมากขึ้น นั่นก็คือตัวเราทุกข์เอง บางครั้งเราก็เผาหัวใจตัวเราเองโดยไม่รู้ตัว เช่น เราคิดมากว่าจะมีใครมาแย่งคนรักของเราไป หรือระแวงว่าคนรักของเราจะแอบไปคบกับคนอื่น ยิ่งไปกว่านั้น กลัวว่าคนรักของเราจะเปลี่ยนแปลงไป ไม่สนใจ การที่เราคิดแบบนี้มันเป็นทุกข์และก็เป็นการจุดไฟในหัวใจตัวเอง มันทรมานโดยที่ไม่ต้องมีใครมาทำให้เรารู้เช่นนั้น เราจะรู้สึกอึดอัดและอยากจะระเบิดความรู้สึกที่ไม่ดีนั้นออกมาอยู่เสมอ แต่ถ้าเราลองเปลี่ยนความคิดความรู้สึกไปในทางที่ดีที่สวยงาม ความรักของเราก็จะสดใสและยาวนานไปกับรักที่แสนจะอบอุ่นโรแมนติก


             เห็นมั้ยคะว่าทำไมเราจึงมีทุกข์เมื่อเรามีความรัก เพราะว่าเราคิดมาก คิดจนให้เกิดทุกข์ มันจึงเป็นทุกข์ และมันก็ยากด้วยที่จะขจัดความรู้สึกเช่นนั้นออกไป ถ้าเรายังอ่อนแอให้กับความรักที่มีแต่ความทุกข์อยู่แบบนี้ เราก็จะเจ็บปวดและทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มันยากเหลือเกินนะ ที่ไม่ให้ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นกับใจเราได้ คงต้องเรียนรู้และทำความเข้าใจกับมันอีกเยอะจนกว่าเรารู้ทันมันและก็ไม่เอามันมาเก็บไว้ในในใจในความรู้สึก ถ้าเราคิดเช่นนั้นได้เราก็คงจะมีความสุขมากกับคนที่เรารักโดยที่เรามีปัญหาน้อยที่สุด และความทุกข์จะไม่ก่อให้เกิดปัญหาให้กับหัวใจ ถ้าความรักนั้นคือการเรียนรู้ การเข้าใจ การเสียสละ การยอมรับ การเห็นใจ และการแบ่งปันสิ่งดีๆให้กัน โดยที่เราไม่คาดหวังอะไรจากมันกลับคืนมา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น